弟子规正版全文拼音_正规弟子规全文带拼音

《弟子规》原名《训蒙文》，为清朝康熙年间秀才李毓秀所作。

一般的人听到“弟子”，会有错误的认知，觉得是小孩学的。其实这个“弟子”不是指小孩，圣贤人的学生都叫弟子。

其内容采用《论语》“学而篇”第六条：“弟子入则孝，出则悌，谨而信，泛爱众而亲仁。行有余力，则以学文”的文义，以三字一句、两句一韵编撰而成。全文共360句、1080个字。

《训蒙文》在成书之初受到清朝政府大力推广而广泛流传，后经清朝贾存仁修订改编，并改名为《弟子规》，《弟子规》同样被清政府大力推广。

zǒngxù总叙dìzǐguīshèngrénxùn弟子规，圣人训。shǒuxiàotìcìjǐnxìn首孝悌，次谨信。fànàizhòngérqīnrén泛爱众，而亲仁。yǒuyúlìzéxuéwén有余力，则学文。rùzéxiào入则孝fùmǔhūyìngwùhuǎn父母呼，应勿缓。fùmǔmìngxíngwùlǎn父母命，行勿懒。fùmǔjiàoxūjìngtīng父母教，须敬听。fùmǔzéxūshùnchéng父母责，须顺承。dōngzéwēnxiàzéqìng冬则温，夏则凊。chénzéxǐnghūnzédìng晨则省，昏则定。chūbìgàofǎnbìmiàn出必告，反必面。jūyǒuchángyèwúbiàn居有常，业无变。shìsuīxiǎowùshànwéi事虽小，勿擅为。gǒushànwéizǐdàokuī苟擅为，子道亏。wùsuīxiǎowùsīcáng物虽小，勿私藏。gǒusīcángqīnxīnshāng苟私藏，亲心伤。qīnsuǒhàolìwèijù亲所好，力为具。qīnsuǒwùjǐnwèiqù亲所恶，谨为去。shēnyǒushāngyíqīnyōu身有伤，贻亲忧。déyǒushāngyíqīnxiū德有伤，贻亲羞。qīnàiwǒxiàohénán亲爱我，孝何难。qīnzēngwǒxiàofāngxián亲憎我，孝方贤。qīnyǒuguòjiànshǐgēng亲有过，谏使更。yíwúsèróuwúshēng怡吾色，柔吾声。jiànbúrùyuèfùjiàn谏不入，悦复谏。háoqìsuítàwúyuàn号泣随，挞无怨。qīnyǒujíyàoxiāncháng亲有疾，药先尝。zhòuyèshìbùlíchuáng昼夜侍，不离床。sāngsānniánchángbēiyè丧三年，常悲咽。jūchùbiànjiǔròujué居处变，酒肉绝。sāngjìnlǐjìjìnchéng丧尽礼，祭尽诚。shìsǐzhěrúshìshēng事死者，如事生。chūzétì出则弟xiōngdàoyǒudìdàogōng兄道友，弟道恭。xiōngdìmùxiàozàizhōng兄弟睦，孝在中。cáiwùqīngyuànhéshēng财物轻，怨何生。yányǔrěnfènzìmǐn言语忍，忿自泯。huòyǐnshíhuòzuòzǒu或饮食，或坐走。zhǎngzhěxiānyòuzhěhòu长者先，幼者后。zhǎnghūrénjídàijiào长呼人，即代叫。rénbùzàijǐjídào人不在，已即到。chēngzūnzhǎngwùhūmíng称尊长，勿呼名。duìzūnzhǎngwùxiànnéng对尊长，勿见能。lùyùzhǎngjíqūyī路遇长，疾趋揖。zhǎngwúyántuìgōnglì长无言，退恭立。qíxiàmǎchéngxiàjū骑下马，乘下车。guòyóudàibǎibùyú过犹待，百步余。zhǎngzhělìyòuwùzuò长者立，幼勿坐。zhǎngzhězuòmìngnǎizuò长者坐，命乃坐。zūnzhǎngqiánshēngyàodī尊长前，声要低。dībùwénquèfēiyí低不闻，却非宜。jìnbìqūtuìbìchí进必趋，退必迟。wènqǐduìshìwùyí问起对，视勿移。shìzhūfùrúshìfù事诸父，如事父。shìzhūxiōngrúshìxiōng事诸兄，如事兄。jǐn谨zhāoqǐzǎoyèmiánchí朝起早，夜眠迟。lǎoyìzhìxīcǐshí老易至，惜此时。chénbìguànjiānshùkǒu晨必盥，兼漱口。biànniàohuízhéjìngshǒu便尿回，辄净手。guānbìzhèngniǔbìjié冠必正，纽必结。wàyǔlǚjùjǐnqiè袜与履，俱紧切。zhìguānfúyǒudìngwèi置冠服，有定位。wùluàndùnzhìwūhuì勿乱顿，致污秽。yīguìjiébúguìhuá衣贵洁，不贵华。shàngxúnfènxiàchènjiā上循分，下称家。duìyǐnshíwùjiǎnzé对饮食，勿拣择。shíshìkěwùguòzé食适可，勿过则。niánfāngshàowùyǐnjiǔ年方少，勿饮酒。yǐnjiǔzuìzuìwéichǒu饮酒醉，最为丑。bùcōngrónglìduānzhèng步从容，立端正。yīshēnyuánbàigōngjìng揖深圆，拜恭敬。wùjiànyùwùbǒyǐ勿践阈，勿跛倚。wùjījùwùyáobì勿箕踞，勿摇髀。huǎnjiēliánwùyǒushēng缓揭帘，勿有声。kuānzhuǎnwānwùchùléng宽转弯，勿触棱。zhíxūqìrúzhíyíng执虚器，如执盈。rùxūshìrúyǒurén入虚室，如有人。shìwùmángmángduōcuò事勿忙，忙多错。wùwèinánwùqīnglüè勿畏难，勿轻略。dòunàochǎngjuéwùjìn斗闹场，绝勿近。xiépìshìjuéwùwèn邪僻事，绝勿问。jiāngrùménwènshúcún将入门，问孰存。jiāngshàngtángshēngbìyáng将上堂，声必扬。rénwènshuíduìyǐmíng人问谁，对以名。wúyǔwǒbùfēnmíng吾与我，不分明。yòngrénwùxūmíngqiú用人物，须明求。tǎngbùwènjíwéitōu倘不问，即为偷。jièrénwùjíshíhuán借人物，及时还。rénjièwùyǒuwùqiān人借物，有勿悭。xìn信fánchūyánxìnwéixiān凡出言，信为先。zhàyǔwàngxīkěyān诈与妄，奚可焉。huàshuōduōbùrúshǎo话说多，不如少。wéiqíshìwùnìngqiǎo惟其是，勿佞巧。jiānqiǎoyǔhuìwūcí奸巧语，秽污词。shìjǐngqìqièjièzhī市井气，切戒之。jiànwèizhēnwùqīngyán见未真，勿轻言。zhīwèidìwùqīngchuán知未的，勿轻传。shìfēiyíwùqīngnuò事非宜，勿轻诺。gǒuqīngnuòjìntuìcuò苟轻诺，进退错。fándàozìzhòngqiěshū凡道字，重且舒。wùjíjíwùmóhu勿急疾，勿模糊。bǐshuōchángcǐshuōduǎn彼说长，此说短。bùguānjǐmòxiánguǎn不关己，莫闲管。jiànrénshànjísīqí见人善，即思齐。zòngqùyuǎnyǐjiànjī纵去远，以渐跻。jiànrénèjínèixǐng见人恶，即内省。yǒuzégǎiwújiājǐng有则改，无加警。wéidéxuéwéicáiyì唯德学，唯才艺。bùrúréndāngzìlì不如人，当自砺。ruòyīfúruòyǐnshí若衣服，若饮食。bùrúrénwùshēngqī不如人，勿生戚。wénguònùwényùlè闻过怒，闻誉乐。sǔnyǒuláiyìyǒuquè损友来，益友却。wényùkǒngwénguòxīn闻誉恐，闻过欣。zhíliàngshìjiànxiāngqīn直谅士，渐相亲。wúxīnfēimíngwéicuò无心非，名为错。yǒuxīnfēimíngwéiè有心非，名为恶。guònénggǎiguīyúwú过能改，归于无。tǎngyǎnshìzēngyìgū倘掩饰，增一辜。fànàizhòng泛爱众fánshìrénjiēxūài凡是人，皆须爱。tiāntóngfùdìtóngzài天同覆，地同载。xìnggāozhěmíngzìgāo行高者，名自高。rénsuǒzhòngfēimàogāo人所重，非貌高。cáidàzhěwàngzìdà才大者，望自大。rénsuǒfúfēiyándà人所服，非言大。yǐyǒunéngwùzìsī己有能，勿自私。rényǒunéngwùqīngzǐ人有能，勿轻訾。wùchǎnfùwùjiāopín勿谄富，勿骄贫。wùyàngùwùxǐxīn勿厌故，勿喜新。rénbùxiánwùshìjiǎo人不闲，勿事搅。rénbùānwùhuàrǎo人不安，勿话扰。rényǒuduǎnqièmòjiē人有短，切莫揭。rényǒusīqièmòshuō人有私，切莫说。dàorénshànjíshìshàn道人善，即是善。rénzhīzhīyùsīmiǎn人知之，愈思勉。yángrénèjìshìè扬人恶，即是恶。jízhīshènhuòqiězuò疾之甚，祸且作。shànxiāngquàndéjiējiàn善相劝，德皆建。guòbùguīdàoliǎngkuī过不规，道两亏。fánqǔyǔguìfēnxiǎo凡取与，贵分晓。yǔyíduōqǔyíshǎo与宜多，取宜少。jiāngjiārénxiānwènjǐ将加人，先问己。jǐbúyùjísùyǐ己不欲，即速已。ēnyùbàoyuànyùwàng恩欲报，怨欲忘。bàoyuànduǎnbàoēncháng抱怨短，报恩长。dàibìpúshēnguìduān待婢仆，身贵端。suīguìduāncíérkuān虽贵端，慈而宽。shìfúrénxīnbùrán势服人，心不然。lǐfúrénfāngwúyán理服人，方无言。qīnrén亲仁tóngshìrénlèibùqí同是人，类不齐。liúsúzhòngrénzhěxī流俗众，仁者希。guǒrénzhěrénduōwèi果仁者，人多畏。yánbúhuìsèbúmèi言不讳，色不媚。néngqīnrénwúxiànhǎo能亲仁，无限好。dérìjìnguòrìshǎo德日进，过日少。bùqīnrénwúxiànhài不亲仁，无限害。xiǎorénjìnbǎishìhuài小人进，百事坏。yúlìxuéwén余力学文búlìxíngdànxuéwén不力行，但学文。zhǎngfúhuáchénghérén长浮华，成何人。dànlìxíngbùxuéwén但力行，不学文。rènjǐjiànmèilǐzhēn任己见，昧理真。dúshūfǎyǒusāndào读书法，有三到。xīnyǎnkǒuxìnjiēyào心眼口，信皆要。fāngdúcǐwùmùbǐ方读此，勿慕彼。cǐwèizhōngbǐwùqǐ此未终，彼勿起。kuānwéixiànjǐnyònggōng宽为限，紧用功。gōngfūdàozhìsètōng工夫到，滞塞通。xīnyǒuyísuízhájì心有疑，随札记。jiùrénwènqiúquèyì就人问，求确义。fángshìqīngqiángbìjìng房室清，墙壁净。jīànjiébǐyànzhèng几案洁，笔砚正。mòmópiānxīnbùduān墨磨偏，心不端。zìbújìngxīnxiānbìng字不敬，心先病。lièdiǎnjíyǒudìngchù列典籍，有定处。dúkànbìhuányuánchù读看毕，还原处。suīyǒujíjuànshùqí虽有急，卷束齐。yǒuquēhuàijiùbǔzhī有缺坏，就补之。fēishèngshūbǐngwùshì非圣书，屏勿视。bìcōngmínghuàixīnzhì敝聪明，坏心志。wùzìbàowùzìqì勿自暴，勿自弃。shèngyǔxiánkěxúnzhì圣与贤，可驯致。